Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ), που ιδρύθηκε στη Σαγκάη την 1η Ιουλίου 1921, γιορτάζει φέτος την εκατοστή του επέτειο. Κατά τη διάρκεια της εκατονταετούς ιστορίας του, σε μια βαθιά πρωτότυπη διαδικασία που περιλάμβανε έναν σκληρό και παρατεταμένο ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα, οι Κινέζοι κομμουνιστές κέρδισαν την υποστήριξη του λαού τους, νίκησαν τη φεουδαρχική αντίδραση και τον Ιάπωνα ιμπεριαλιστή κατακτητή και κατέκτησαν την εξουσία.
Η ιστορία του καπιταλισμού, από την αρχική φάση της πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου μέχρι σήμερα, είναι μια μακρά ιστορία βίας και εγκλήματος. Από το δουλεμπόριο μεγάλης κλίμακας ή την εξόντωση ολόκληρων πληθυσμών (όπως στην Αμερική), μέχρι τη σημερινή απειλή της πρόκλησης μιας παγκόσμιας σύγκρουσης στην πυρηνική εποχή, υπάρχει ένα κοινό νήμα.
Η ανατροπή της κυβέρνησης Άσαντ, και μέσω αυτής η διάλυση του κράτους της Συρίας με τη μορφή που είχε εδώ και δεκαετίες, ήταν αποτέλεσμα της επί 13 χρόνια ένοπλης σύγκρουσης, ανοιχτής υπονόμευσης και ιμπεριαλιστικής (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) υπόσκαψης της εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας του συριακού κράτους. Επρόκειτο για ένα εκκοσμικευμένο κράτος και αποτελούσε έναν από τους βασικούς συντελεστές του Άξονα της Αντίστασης στη Δυτική Ασία απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και τη νεοαποικιοκρατική στρατηγική και δολοφονική κρατική μηχανή του σιωνισμού.
Σε μια ασταθή και ευμετάβλητη κατάσταση, η τάση σχετικής ανάκαμψης των προοδευτικών δυνάμεων της Λατινικής Αμερικής συνεχίστηκε κατά το τελευταίο έτος, με νέες προόδους και θριάμβους στο εκλογικό μέτωπο. Το αποκορύφωμα είναι η Βραζιλία και η νίκη του Λούλα στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, σε μια αμφίρροπη αναμέτρηση με το νεοφασιστικό σχέδιο που καθοδηγείται από την υποψηφιότητα του Μπολσονάρου.
Οι κοινωνίες, τα έθνη και το διεθνές σύστημα κλονίζονται από ταραχώδεις διαδικασίες προσαρμογής και αλλαγής. Μπορεί να μην γνωρίζουμε ακόμη ποιες πραγματικότητες και διευθετήσεις δυνάμεων θα επικρατήσουν, όπως άλλωστε δεν γνωρίζουμε αν οι αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη θα συνεπάγονται διαρθρωτικές μεταβολές από την άποψη των κοινωνικοοικονομικών συστημάτων, των διεθνών δομών και θεσμών ή του κυρίαρχου συστήματος.
Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν, τόσο στο πρακτικό – πολιτικό επίπεδο (βλ. εδώ, εδώ, εδώ, αλλά κι εδώ), όσο και στο πιο θεωρητικό (βλ. εδώ, εδώ κι εδώ), γιατί η πολιτική των δήθεν «ίσων αποστάσεων» στον εν τη γενέσει του, σπονδυλωτά κλιμακούμενο Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που έχει εξαπολύσει ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός για την υπεράσπιση και διεύρυνση της παγκόσμιας ηγεμονίας του, πολιτική την οποία υιοθετούν το σύνολο των μεγαλύτερων κομμάτων και οργανώσεων της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς στη χώρα μας, αποτελεί στην ουσία απολογητική του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού, υποχώρηση και ενσωμάτωση, συνειδητή ή ασυνείδητη, περισσότερο ή λιγότερο σκόπιμη, στη στρατηγική του ιμπεριαλισμού.
Όπως αναφέραμε στο σχετικό σημείωμα, οι Θέσεις εντοπίζουν ως την μεγαλύτερη απειλή για τους λαούς του κόσμου τη στρατηγική αναμέτρησης και πολέμου που προωθεί ο ιμπεριαλισμός, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους -ιδιαίτερα το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι G7- για να διαφυλάξει την ηγεμονική κυριαρχία του και να αντιμετωπίσει την οικονομική, κοινωνική και επιστημονικοτεχνική πρόοδο της Κίνας και την εδραίωσή της στη διεθνή σκηνή αλλά και την αυξανόμενη οικονομική και πολιτική βαρύτητα των αναπτυσσόμενων χωρών.