Τα πρόσφατα γεγονότα με τη νέα δίωξη εναντίον του Ν. Ρωμανού δίνουν την ευκαιρία για έναν προβληματισμό και μια τοποθέτηση γύρω από τα παρακάτω ζητήματα, που – περισσότερο ή λιγότερο άμεσα – αφορούν και τη διαδικασία της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος.
Το Ισραήλ διεξάγει μια εγκληματική στρατιωτική επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας εδώ και λίγους μήνες, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται οι κάθε είδους επιθέσεις εναντίον των Παλαιστινίων και στη Δυτική Όχθη. Ο πόλεμος επεκτείνεται και κλιμακώνεται με τους αμερικάνικους και βρετανικούς βομβαρδισμούς στην Υεμένη.
Ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων (άνω των 27000, όταν γράφονται αυτές οι γραμμές) και τραυματιών, κυρίως αμάχων, παιδιών και γυναικών, η καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους της πόλης της Γάζας, συμπεριλαμβανομένων νοσοκομείων, πανεπιστημίων, θρησκευτικών χώρων, και κάθε άλλου είδους απαραίτητων για τη διαβίωση υποδομών, αποδεικνύουν ότι ο πόλεμος αυτός δεν έχει να κάνει καθόλου με την επίσημη αιτιολόγησή του (την καταστροφή της Χαμάς και την απελευθέρωση ομήρων), αλλά, αντίθετα, υλοποιεί μια πολιτική εθνοκάθαρσης ή και γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού (π.χ.