του Διονύση Περδίκη
Το πρόσφατο μαζικό ξέσπασμα του λαϊκού κινήματος γύρω από το ζήτημα του εγκληματικού δυστυχήματος των Τεμπών σίγουρα έφερε στο προσκήνιο το δημοκρατικό, πολιτειακό ζήτημα της συγκάλυψης των σχετικών ποινικών και πολιτικών ευθυνών, με συνθήματα για την πτώση της κυβέρνησης της ΝΔ ή και για ριζοσπαστικές αλλαγές στο πολίτευμα και στο Σύνταγμα.
του Διονύση Περδίκη
μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της
Πρωτοβουλίας για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος
1. Η επιτυχία της απεργίας της 28ης Φλεβάρη ήταν καθολική. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις και άλλες κινητοποιήσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην επαρχία και σε ολόκληρο τον κόσμο συγκέντρωσαν εκατομμύρια κόσμο και ανταγωνίζονται τις μεγαλύτερες της ελληνικής ιστορίας.
για τη συλλογή, επιμέλεια, και το σχόλιο, Διονύσης Περδίκης
«
Δεν συνηθίζεται κομμουνιστικά κόμματα να βγάζουν ανακοινώσεις συμπαράστασης για αντικομμουνιστές πολιτικούς, στελέχη της φιλοαμερικανικής αντιπολίτευσης. Είναι άξιο απορίας γιατί το ΚΚΕ σπεύδει να υπογράψει, μαζί με λίγα ακόμα κόμματα, μια τέτοια ανακοίνωση η οποία αποκαλεί τον Ενρίκε Μάρκες πολιτικό ακτιβιστή και ηγέτη!
των Γιάννη Τσίκολη και Διονύση Περδίκη
Την Κυριακή 27/1 οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη συντάραξαν την χώρα, επανακαθόρισαν τον δημόσιο διάλογο και άνοιξαν τον δρόμο για πολιτικές εξελίξεις. Ο λαός ξαναβγήκε στους δρόμους σε μία πρωτοφανή σε μαζικότητα διαμαρτυρία, ζητώντας την απόδοση ευθυνών στους υπεύθυνους της τραγωδίας που στοίχησε στον τόπο 57 νεκρούς.
του Διονύση Περδίκη
Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν, τόσο στο πρακτικό – πολιτικό επίπεδο (βλ. εδώ, εδώ, εδώ, αλλά κι εδώ), όσο και στο πιο θεωρητικό (βλ. εδώ, εδώ κι εδώ), γιατί η πολιτική των δήθεν «ίσων αποστάσεων» στον εν τη γενέσει του, σπονδυλωτά κλιμακούμενο Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που έχει εξαπολύσει ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός για την υπεράσπιση και διεύρυνση της παγκόσμιας ηγεμονίας του, πολιτική την οποία υιοθετούν το σύνολο των μεγαλύτερων κομμάτων και οργανώσεων της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς στη χώρα μας, αποτελεί στην ουσία απολογητική του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού, υποχώρηση και ενσωμάτωση, συνειδητή ή ασυνείδητη, περισσότερο ή λιγότερο σκόπιμη, στη στρατηγική του ιμπεριαλισμού.
του Διονύση Περδίκη
Τα πρόσφατα γεγονότα με τη νέα δίωξη εναντίον του Ν. Ρωμανού δίνουν την ευκαιρία για έναν προβληματισμό και μια τοποθέτηση γύρω από τα παρακάτω ζητήματα, που – περισσότερο ή λιγότερο άμεσα – αφορούν και τη διαδικασία της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος.
Καταρχήν, όσον αφορά το γεγονός αυτό καθ’ αυτό:
του Διονύση Περδίκη
μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής
της Πρωτοβουλίας για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος
και του Συλλόγου Διάδοσης της Μαρξ. Σκέψης «Γ. Κορδάτος»
Στη βάση παλιότερου άρθρου μου στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Διάδοσης της Μαρξ. Σκέψης «Γ. Κορδάτος» («Σύλλογος» στο εξής):
του Διονύση Περδίκη
Η χθεσινή ολονύχτια κινητοποίηση των λιμενεργατών με συμμετοχή του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και της Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας και του Σωματείου Ναυπηγοξυλουργών, η οποία εμπόδισε το φόρτωμα κοντέινερ που περιείχε σφαίρες σε πλοίο με προορισμό το Ισραήλ, είναι ενδεικτική των δυνατοτήτων της εργατικής τάξης και του λαού να βάλουν εμπόδια, ή και να ανατρέψουν τελείως, την πολιτική της φιλοϊμπεριαλιστικής ολιγαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου και των κυβερνήσεων της χώρας μας, μια πολιτική πλήρους ευθυγράμμισης με τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό άξονα υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ.
του Διονύση Περδίκη
Τι σημαίνει σε επίπεδο συγκεκριμένων κοινωνικών πρακτικών η υπερεκμετάλλευση της εργασίας, ως κυρίαρχη τάση (ή και πραγματικότητα πλέον;) στη θέση της αύξησης της σχετικής (ή και της απόλυτης) υπεραξίας, δηλ. ως ουσιαστικό στοιχείο του ιμπεριαλιστικού/κρατικομονοπωλιακού σταδίου του καπιταλισμού, και ιδιαίτερα της σύγχρονης, ύστερης και πιο ώριμης, φάση του της ιμπεριαλιστικής διεθνοποίησης της παραγωγής;
Πέρα από τα παρακάτω:
εκφράζεται, πλέον, και ως υπογεννητικότητα στις χώρες αυτές (ανεπτυγμένες ιμπεριαλιστικές) και αντιστάθμιση της έλλειψης εργατικού δυναμικού με μετανάστες, σύμφωνα με τη μελέτη των Σάββα Ρομπόλη και Βασίλη Μπέτση στο slpress.gr
