Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ), που ιδρύθηκε στη Σαγκάη την 1η Ιουλίου 1921, γιορτάζει φέτος την εκατοστή του επέτειο. Κατά τη διάρκεια της εκατονταετούς ιστορίας του, σε μια βαθιά πρωτότυπη διαδικασία που περιλάμβανε έναν σκληρό και παρατεταμένο ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα, οι Κινέζοι κομμουνιστές κέρδισαν την υποστήριξη του λαού τους, νίκησαν τη φεουδαρχική αντίδραση και τον Ιάπωνα ιμπεριαλιστή κατακτητή και κατέκτησαν την εξουσία.
Η ιστορία του καπιταλισμού, από την αρχική φάση της πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου μέχρι σήμερα, είναι μια μακρά ιστορία βίας και εγκλήματος. Από το δουλεμπόριο μεγάλης κλίμακας ή την εξόντωση ολόκληρων πληθυσμών (όπως στην Αμερική), μέχρι τη σημερινή απειλή της πρόκλησης μιας παγκόσμιας σύγκρουσης στην πυρηνική εποχή, υπάρχει ένα κοινό νήμα.
Σε μια ασταθή και ευμετάβλητη κατάσταση, η τάση σχετικής ανάκαμψης των προοδευτικών δυνάμεων της Λατινικής Αμερικής συνεχίστηκε κατά το τελευταίο έτος, με νέες προόδους και θριάμβους στο εκλογικό μέτωπο. Το αποκορύφωμα είναι η Βραζιλία και η νίκη του Λούλα στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, σε μια αμφίρροπη αναμέτρηση με το νεοφασιστικό σχέδιο που καθοδηγείται από την υποψηφιότητα του Μπολσονάρου.
Οι κοινωνίες, τα έθνη και το διεθνές σύστημα κλονίζονται από ταραχώδεις διαδικασίες προσαρμογής και αλλαγής. Μπορεί να μην γνωρίζουμε ακόμη ποιες πραγματικότητες και διευθετήσεις δυνάμεων θα επικρατήσουν, όπως άλλωστε δεν γνωρίζουμε αν οι αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη θα συνεπάγονται διαρθρωτικές μεταβολές από την άποψη των κοινωνικοοικονομικών συστημάτων, των διεθνών δομών και θεσμών ή του κυρίαρχου συστήματος.
Όπως αναφέραμε στο σχετικό σημείωμα, οι Θέσεις εντοπίζουν ως την μεγαλύτερη απειλή για τους λαούς του κόσμου τη στρατηγική αναμέτρησης και πολέμου που προωθεί ο ιμπεριαλισμός, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους -ιδιαίτερα το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι G7- για να διαφυλάξει την ηγεμονική κυριαρχία του και να αντιμετωπίσει την οικονομική, κοινωνική και επιστημονικοτεχνική πρόοδο της Κίνας και την εδραίωσή της στη διεθνή σκηνή αλλά και την αυξανόμενη οικονομική και πολιτική βαρύτητα των αναπτυσσόμενων χωρών.
Η ανθρωπότητα οδηγείται προς μια τεράστια καταστροφή. Η ιδέα ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου εν μέσω της πυρηνικής εποχής αντιμετωπίζεται ως τετριμμένη. Ανώτεροι ηγέτες των κύριων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, χώρες της ΕΕ), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το ΝΑΤΟ υπερασπίζονται δημοσίως τις πυραυλικές επιθέσεις κατά της Ρωσίας, μιας μεγάλης πυρηνικής δύναμης, ενώ καλύπτουν τις επιθέσεις του ουκρανικού καθεστώτος σε πυρηνικούς σταθμούς.